ئۆلۈپ كەتسە قانداق بولىدۇ؟

ھايات ۋاقتىدا، ئادەم بىر ئۆمۈر ئۆزى ئۈچۈن، سىرتقا چىققاندا قانداق كىيىم كىيىشنى، چۈشلۈك تاماقتا نېمە يېيىشنى، كەچتە نەگە بېرىپ ئويناشنى، قانداق ئۆي ۋە ماشىنا سېتىۋېلىشنى، قانداق تۇرمۇش كەچۈرۈشنى ئويلايتتى.

ئۇنداقتا ئادەم ئۆلگەندىن كېيىن، نېمىگە دۇچ كېلىدۇ، ناھايىتى ئاز ساندىكى كىشىلەر دىققەت قىلىدۇ.

كىشىلەرنىڭ دائىم دەيدىغان بىر جۈملە سۆزى: ئۆلگەندىن كېيىن ھېچنېمىنى بىلگىلى بولمايدۇ، ئۇنىڭ نېمە بولۇشى بىلەن نېمە كارىم، دېگەندىن ئىبارەت.

دەرۋەقە، گەرچە نۇرغۇن كىشىلەر ئۆلۈمنىڭ ئاخىرلاشمىغانلىقىغا قەتئىي ئىشەنسىمۇ، لېكىن ناھايىتى ئاز ساندىكى كىشىلەر كۆڭۈل بۆلۈپ ياكى ئەستايىدىل ئويلىنىپ، نەچچە ئون يىللىق سالامەتلىكىگە ئىجتىھات بىلەن كۆڭۈل بۆلۈپ، ئۆلگەندىن كېيىن نېمىگە دۇچ كېلىدۇ؟

ئۆلگەن ئاشۇ دەقىقىدە

ئادەتتىكىچە قىلىپ ئېيتقاندا، يۈرەك سوقۇش ۋە قەپەس توختاش ۋاقتى ئۆلۈم ۋاقتى بولىدۇ.

ئەمەلىيەتتە، ئادەم بەدىنىنىڭ ئۆلۈشى ھەرگىزمۇ كۆزنى يۇمۇپ ئاچقۇچە بولمايدۇ، بەلكى بىر قىسقا جەريان بولىدۇ.

بەزى تەتقىقاتلارنىڭ قارىشىچە، ئادەم ئۆلگەندىن كېيىن، چوڭ مېڭە يەنە 10 مىنۇت ئەتراپىدا داۋاملىق« خىزمەت» قىلىدۇ، بۇ قىسقىغىنە 10 مىنۇت ئىچىدە، چوڭ مېڭە مەلۇم دەرىجىدە ئادەم بەدىنىنىڭ ئۆلگەنلىكىنى ھېس قىلىدۇ.

دوختۇرخانىدا دوختۇرلار ئۆلۈمدە تومۇر سوقۇشى، نەپەسلىنىشى، رېفلېكىس بولماسلىق، كۆز قارىچۇقىنىڭ كۈچلۈك نۇرغا بولغان ئىنكاسى بولماسلىق قاتارلىق بەزى تەلەپلەر بار دەپ تەبىر بەرگەن.

مېڭىنىڭ ئۆلۈشىگە ھۆكۈم قىلغاندا، نۆۋەتتىكى ئاساسلىق ئۆلچەم مېڭە غولىنى ئۆز ئىچىگە ئالغان مېڭە ئىقتىدارىدا ئەسلىگە كەلتۈرگىلى بولمايدىغان ئۆلۈش يۈز بېرىدۇ.

ئادەم بەدىنى ئۆلگەنلىكىنى جەزملەشتۈرگەندىن كېيىن، ۋاقىتنىڭ ئۆتۈشىگە ئەگىشىپ، ئادەم بەدىنىدە تۆۋەندىكىدەك ئۆزگىرىشلەر بولىدۇ.

بىر سائەت

ئۆلۈپ كەتكەن ئاشۇ پەيتتە، بەدەندىكى بارلىق مۇسكۇللار بوشىشىپ كىتىدۇ

كۆز قاپىقى كېرىلىش كۈچىنى يوقىتىدۇ، كۆز قارىچۇقى كېڭىيىدۇ، ئېڭىكى كېرىلىشى مۇمكىن، بەدەننىڭ بوغۇملىرى ۋە پۇت- قوللىرى جانلىق بولىدۇ.

مۇسكۇل تەرەڭلىكىنى يوقاتقاندىن كېيىن، تېرە تۆۋەنگە ساڭگىلايدۇ، بۇ بەدەندىكى بوغۇم ۋە سۆڭەكلەرنىڭ ئادەتتىن تاشقىرى پۇلتىيىپ چىقىشىنى كەلتۈرۈپ چىقىرىدۇ، مەسىلەن، ئېڭەك ياكى ساغرا قىسمىنىڭ ئۆزگىرىشى ناھايىتى روشەن بولىدۇ.

مۇسكۇلنىڭ بوشىشىغا ئەگىشىپ، قورۇغۇچى مۇسكۇلنىڭ كېرىلىش كۈچى ئاجىزلايدۇ، سۈيدۈك ۋە چوڭ تەرەت چىقىپ كېتىدۇ.

يۈرەك سوقۇشتىن توختىغان بىر نەچچە مىنۇت ئىچىدە، قان تېرىدىكى كىچىك ۋېنالاردىن ئېقىپ چىقىپ، ئادەم بەدىنىنىڭ تېرىسى تاتىراڭغۇ بولىدۇ.

شۇنىڭ بىلەن بىر ۋاقىتتا، بەدەن نورمال تېمپېراتۇرىدىن باشلاپ سوۋۇشقا باشلايدۇ، بەدەن تېمپېراتۇرىسىنىڭ تۆۋەنلىشى بىر سىزىقلىق جەريانغا ئەمەل قىلىدۇ: سائىتىگە 1.5 گرادۇستىن تاكى ئەتراپتىكى مۇھىت تېمپېراتۇرىسىغا يەتكەنگە قەدەر بولىدۇ.

ئەگەر جەسەت پۈتۈنلەي سوۋۇمىغان ياكى ناچار مۇھىتتا ئېچىلىپ قالغان بولسا، بەدەن تېمپېراتۇرىسىنىڭ تۆۋەنلەش ئەھۋالى قانۇن دوختۇرىنىڭ ئۆلۈش ۋاقتىنى مۆلچەرلىشىگە ياردەم بېرىدۇ.

2-6 سائەت

يۈرەك ئەمدى قاننى سىقىپ چىقارمايدىغان بولغاچقا، ئېغىرلىق كۈچى قاننى ئەڭ يېقىن يەرگە يىغىشقا باشلايدۇ.

ئەگەر بەدەن مىدىرلىمىسا، بەدەننىڭ يەر يۈزىگە ئەڭ يېقىن قىسمىدا قان يىغىلىپ قېلىپ، قىزغۇچ بىنەپشە رەڭ پەيدا بولىدۇ، بۇ خۇددى قان ئۇيۇپ قالغانغا ئوخشايدۇ.

تەخمىنەن ئۆلگەندىن كېيىنكى ئۈچىنچى سائەتتىن باشلاپ، ئادەم بەدىنىدىكى ھۈجەيرىلەردىكى خىمىيەلىك ئۆزگىرىش بارلىق مۇسكۇللارنىڭ قېتىشىنى كەلتۈرۈپ چىقىرىدۇ، بۇ جەسەتنىڭ قېتىپ قېلىشى دەپ ئاتىلىدۇ، ئەڭ ئاۋۋال تەسىرگە ئۇچرىغان مۇسكۇللار قاپاق، ئېڭەك ۋە بويۇندىن ئىبارەت.

كېيىنكى بىر نەچچە سائەت ئىچىدە، جەسەتلەر يۈزگە يامرايدۇ ھەمدە تۆۋەنگە قاراپ كۆكرەك، قورساق، بىلەك ۋە پۇتتىن ئۆتۈپ، ئاخىرىدا بارماق ۋە پۇت بارماقلىرىغا يېتىپ بارىدۇ.

بۇ ۋاقىتتا، ئەگەر جەسەتنىڭ كۆزىنى يۇمۇۋېلىش ئىنتايىن قىيىن بولۇپ، جەسەت قېتىپ قالسا، ئەڭ ئاۋۋال كۆزگە تەسىر قىلىدۇ.

لېكىن، ھەممە بەدەندە ئۆلۈك ھالەتنىڭ پەيدا بولۇشى ناتايىن، بەزىدە بوۋاقلار ۋە بالىلار پەيدا بولمايدۇ، چۈنكى ئۇلارنىڭ مۇسكۇللىرىنىڭ ھەجمى كىچىك بولۇشى مۇمكىن.

7-12 سائەت

پۈتۈن بەدەندىكى ئەڭ چوڭ مۇسكۇللارنىڭ قېتىشى تەخمىنەن 12 سائەتتىن كېيىن يۈز بېرىدۇ، بۇ ۋاقىتتا ئۆلگۈچىنىڭ تۆت پۇتىنى يۆتكەش ياكى باشقۇرۇش ناھايىتى تەس بولىدۇ.

تىز ۋە جەينەك يېنىك ئېگىلىدۇ، قول ياكى پۇت بارماقلىرىدا غەيرىي ئېگىلىش كۆرۈلۈشى مۇمكىن.

12 سائەتتىن كېيىن

قېتىپ قېلىش ئەڭ ئېغىر ھالەتكە يەتكەندە، ھۈجەيرە ئىچىدىكى خىمىيەلىك ئۆزگىرىش ۋە ئىچكى توقۇلمىلارنىڭ چىرىشى داۋاملىشىپ، مۇسكۇللار بوشىشىشقا باشلايدۇ، پەيدا بولۇش ۋاقتى بىر كۈندىن ئۈچ كۈنگىچە بولىدۇ، ۋاقىتنىڭ ئۇزۇن-قىسقىلىقى تاشقى مۇھىتنىڭ تەسىرىگە ئۇچرايدۇ.

بۇ مەزگىلدە، تېرە تارىيىشقا باشلايدۇ، جەسەتنىڭ تۈكى ۋە تىرنىقى ئۇزىراپ كەتكەندەك قىلىدۇ، ئەمەلىيەتتە، بۇ پەقەت تېرە قىسقارغاندىن كېيىن پەيدا بولغان خاتا تۇيغۇدىن ئىبارەت.

24 سائەتتىن كېيىن

ئۇنىڭدىن كېيىنكى ۋاقىتتا، ئادەم باكتېرىيە پارچىلانغاندىن كېيىن ھىدروگېن سۇلفىد، مېتان قاتارلىق گازلارنى ھاسىل قىلىپ، خۇددى شارغا ئوخشاش، ئۆلىدىغان سېسىق پۇراق تارقىتىدىغان ھەمدە ھەر ۋاقىت پارتلىتىپ ئېچىش مۇمكىنچىلىكى بارلىقىنى ھېس قىلىدۇ.

ئىششىشنىڭ ئەڭ بىۋاسىتە ئىپادىسى قورساق قىسمى بولۇپ، چوڭ ئۈچەينىڭ ئۈستى تەرىپى سۇس يېشىل رەڭگە ئۆزگىرىدۇ.

بۇ چاغدا تارقالغان پۇراق ئادەمنىڭ كۆڭلىنى ئېلىشتۇرىدۇ، ئەمما بەزى ھاشاراتلارغا نىسبەتەن ئېيتقاندا، بۇ خىل پۇراق ناھايىتى زور جەلپ قىلىش كۈچىگە ئىگە.

سىزنىڭ بەدىنىڭىز ھەم زىياپەت زالى، ھەم قۇشخانا.

ھاشاراتلارنىڭ يىغىلىشى بۇ يەردە قاينام-تاشقىنلىق ئىچىدە ئۆتكۈزۈلىدۇ، يەپ تويغاندىن كېيىن يەنە بۇ يەردە تۇخۇم تۇغىدۇ.

ئەڭ ئاخىرىدا

ئۆلگەن ۋاقىتتىن باشلاپ، بەدەندە ئۆزگىرىش يۈز بېرىشكە باشلايدۇ.

تىپىك جەسەت قېتىپ قېلىش تەخمىنەن ئۆلگەندىن كېيىنكى ئۈچ سائەتتە باشلىنىدۇ، ئۆلگەندىن كېيىنكى 12 سائەت ئەتراپىدا ئەڭ چوڭ قىممەتكە يېتىدۇ. تەخمىنەن 12 سائەتتىن باشلاپ، جەسەت يەنە بىر قېتىم تېخىمۇ بوشاپ، خۇددى ئۆلگەن ۋاقىتتىكىگە ئوخشاش بولۇپ قالغان.

ئادەم بەدىنىنىڭ ئۆلۈمىنى ئادەم بەدىنىنىڭ مەلۇم ۋاقىتتا، تەرتىپلەشتۈرۈش ئارقىلىق تاقىلىپ قالغانلىقىنىڭ نەتىجىسى دەپ چۈشىنىشكە بولىدۇ.

مۇتلەق كۆپ ساندىكى جەسەتلەر بۇنداق ئۇزۇن پارچىلىنىش جەريانىنى باشتىن كەچۈرمەيدۇ، چۈنكى دۆلىتىمىزدە، مەملىكەت بويىچە كۆيدۈرۈپ دەپنە قىلىش يولغا قويۇلغان.

بىر جانلىق ئادەم، ئەڭ ئاخىرقى نەتىجە، بەلكىم بىر ئوچۇم پاراشوك بولۇشى مۇمكىن.